مقدمه

هر فردی در حالت نرمال دو کلیه دارد که در پهلوها و در محل اتصال دنده به ستون فقرات قرار گرفته اند و نقش اصلی آن انجام دیالیز طبیعی و خارج کردن مواد سمی غیر قابل استفاده به صورت ادرار از بدن می باشد. علاوه بر وظیفه اصلی تصفیه خون از بدن کلیه ها در تولید گلبولهای قرمز و تنظیم الکترولیت ها از قبیل کلسیم و پتاسیم نیز نقش عمده دارند. مواد زائد خارج شده و تصفیه شده از خون به صورت ادرار از حالب ها به مثانه دفع شده و به صورت ادرار

خارج می شوند .

در هر ۲۴ ساعت ۲۰۰ لیتر از خون بدن را کلیه ها تصفیه کرده و از آن حدود ۲ الی ۳ لیتر را به صورت ادرار از بدن خارج می کنند و بقیه خون را که حاوی مواد مورد نیاز بدن هستند به خون بر می گردانند. اگر به هر علتی کلیه ها کم کار و یا ناکارآمد بشوند و عمل تصفیه خون و تنظیم بدن را انجام ندهند علائم نارسائی کلیه که به علت جمع شدن مواد سمی در بدن ایجاد می شوند خود را با ضعف، بی حالی، خستگی، بی اشتهایی، بوی بدن دهان و رنگ پریده گی نشان می دهندو در این مرحله اگر دیالیز مصنوعی و یا پیوند کلیه انجام نشود چه بسا باعث مرگ زودرس می شود .

دو علت شایع از کارافتادن کلیه ها عبارتند از :

        دیابت کنترل نشده و  فشار خون بالا

و لذا توصیه می شود افرادی که مبتلا به دیابت و فشارخون هستند جهت جلوگیری از ابتلا به نارسائی کلیه بیماری شان را جدی گرفته و به درمان منظم و به موقع آن بپردازند .

سومین علت نارسایی و از کارافتادن کلیه ها بیماری های التهابی سلول های تصفیه کننده خون یا گلومرونفریت است که علت آن ناشناخته می باشد. بعضی از بیماری های ارثی از قبیل بیماری کیستیک ارثی کلیه، سنگ های کلیه بزرگ و انسدادی و مصرف داروهای مخدر از جمله هروئین نیز باعث نارسائی کلیه می شوند .
در مراحل شروع کم کاری کلیه ممکن است کاملاً بی علامت باشد و زمانی که عملکرد کلیه حدود ۹۰ درصد کاهش پیدا می کند علائم نارسائی خود را به صورت فشارخون بالا، دفع پروتئین، تکرر ادراری، بالارفتن اوره و کراتینین خون، تورم در پلک ها و دست و پا، ضعف عمومی و بی حالی، بی اشتهایی و بوی بدن دهان نشان می دهد .